Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Που ήταν απόψε οι Δημότες που διαμαρτύρονται;;;


Έγινε απόψε το προγραμματισμένο Δημοτικό Συμβούλιο και συζητήθηκε το θέμα της κατάργησης των λεωφορειακών γραμμών του ΟΑΣΑ στο Δήμο μας.
Παρευρέθησαν εκπρόσωποι από τους πολιτιστικούς συλλόγους Δάσους, Δαφνίου και του ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ καθώς και ελάχιστοι από τους πληττόμενους δημότες.
Όλες οι δημοτικές παρατάξεις συμφώνησαν στο να διεκδικηθεί η ανάκληση της απόφασης κατάργησης των λεωφορειακών γραμμών, ενώ την Παρασκευή θα γίνουν οι πρώτες επαφές με πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής.
Ως γνωστό, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λεωφορείο που να συνδέει το Χαϊδάρι με την Αθήνα (το 811 κάνει το δρομολόγιο Χαϊδάρι – Σταθμός ΜΕΤΡΟ Αιγάλεω), ενώ οι κάτοικοι του Δάσους είναι υποχρεωμένοι να κατεβαίνουν στη Λ. Καβάλας για να δουν λεωφορείο…
Όσο για τον Πειραιά, απέμεινε μόνο το Ελευσίνα – Πειραιάς (845) από τη Λ. Καβάλας…

Τα τραίνα που φύγαν ! ! !

Σε άλλες χώρες κοσμούν Μουσεία Σιδηροδρόμων!!!

Εδώ γίνονται βορά των... γύφτων και των επιτήδειων!!!

Η μεγάλη ληστεία του τρένου αλά Ελληνικά !

Κάτω από τη μύτη του ΟΣΕ η μαφία του σκραπ έκοψε σε λαμαρίνες ολόκληρες αμαξοστοιχίες! 

Η μεγαλύτερη ληστεία σιδηροδρομικού υλικού στην ιστορία του ΟΣΕ, αποτέλεσμα της αναστολής λειτουργίας του σιδηροδρόμου στην Πελοπόννησο, διεξαγόταν συστηματικά στην Ηλεία εδώ και έναν χρόνο, χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι. Μέχρι πριν από μερικές ημέρες, όταν όπως καταγγέλλουν φίλοι του σιδηρόδρομου έκπληκτοι ανακάλυψαν στο Καρδιακαύτι της Ηλείας την πιο εκτεταμένη κλοπή τροχαίου υλικού και σιδηροδρομικής υποδομής, που έχει σημειωθεί ποτέ σε... καιρό ειρήνης. Εκατοντάδες τόνοι μετάλλου, ολόκληρες ντιζελάμαξες έκαναν φτερά! Επί έναν ολόκληρο χρόνο η μαφία του σκραπ τεμάχιζε και διέλυε συστηματικά ντιζελάμαξες, βαγόνια και σιδηροτροχιές, που ήταν εγκαταλειμμένα από τον ΟΣΕ στην γραμμή Καβάσιλα - Κυλλήνη, με σκοπό την εκποίησή τους. Η δύσκαμπτη, όμως, λειτουργία του ΟΣΕ δεν επέτρεψε την άμεσή κινητοποίησή του για να σωθεί η περιουσία του, αν και αυτό αποτελούσε από τους βασικούς στόχους του επιχειρησιακού του προγράμματος. «Φαγώθηκαν» λίγο - λίγο «Κομματάκι - κομματάκι» οι επιτήδειοι διέλυσαν έξι ολόκληρες ντιζελάμαξες Mitsubishi, βάρους 50 τόνων η κάθε μία, αδιευκρίνιστο προς το παρόν αριθμό βαγονιών, και δεκάδες μέτρα σιδηροτροχιάς κάτω από τη μύτη των κατοίκων, του ΟΣΕ και του κράτους! Οι συγκεκριμένες μηχανές ελιγμών είχαν αγοραστεί το 1967 και χρησιμοποιούνταν τόσο σε επιβατικές όσο και εμπορευματικές μεταφορές, ήταν ιδιαίτερα δυνατές και έφταναν ταχύτητα 90 χλμ. ανά ώρα. Μάλιστα, κάποιες εξ αυτών των μηχανών παρέμεναν ακόμη ενεργές. Όπως εξηγούν φίλοι του σιδηροδρόμου που ανακάλυψαν το περιστατικό και κινητοποίησαν τον ΟΣΕ και τις αρχές, το υλικό είχε αφεθεί σε μία επί εικοσαετία εγκαταλειμμένη γραμμή και η λεηλασία του ήταν αναμενόμενη, ύστερα και από τις ομαδικές μετατάξεις σιδηροδρομικών στην ευρύτερη περιοχή, στην οποία ανεστάλη παντελώς η λειτουργία (και ο έλεγχος) του σιδηροδρόμου. Μάλιστα, επιτήδειοι με την ίδια μέθοδο είχαν αποπειραθεί να τεμαχίσουν τροχαίο υλικό στο ίδιο σημείο και πριν από λίγους μήνες, όμως λόγω της ύπαρξης καυσίμου σε κάποια από τις ντιζελάμαξες εκδηλώθηκε πυρκαγιά, εξαιτίας της οποίας η λεηλασία αποτράπηκε. Ωστόσο, παρά το περιστατικό, η διοίκηση του ΟΣΕ δεν προνόησε να προστατέψει την περιουσία της στην περιοχή, η οποία ανέρχεται σε περισσότερα από 80 βαγόνια, διάσπαρτα στο δίκτυο. Εκποιητέο απ' το 2007 υλικό Πηγές των σιδηροδρόμων εξηγούν ότι το κλεμμένο τροχαίο υλικό είχε κηρυχθεί εκποιητέο το 2007, όταν και αποσύρθηκε από την Πάτρα στο συγκεκριμένο σημείο, έπειτα από και τις διαμαρτυρίες του δήμου Πατρέων και την εντολή του τότε υπουργού Μεταφορών, κ. Μ. Λιάπη. Το τροχαίο υλικό είχε χαρακτηριστεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΣΕ ως εκποιητέο, όμως, λόγω του σκανδάλου που ξέσπασε το 2008, με την πώληση υλικού για σκραπ από υπάλληλο του Οργανισμού για λογαριασμό του, κάθε σχετική συναλλαγή έχει σταματήσει και παραμένει έκτοτε «παγωμένη». Σύμφωνα με εγκύκλιο του ΟΣΕ, το προς εκποίηση τροχαίο υλικό πρέπει να φυλάσσεται σε επιτηρούμενο χώρο. Ωστόσο, καθώς με τον πρόσφατο νόμο για τον σιδηρόδρομο, πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες μετατάξεις σιδηροδρομικών, δημιουργήθηκαν μεγάλα κενά στη λειτουργία του ΟΣΕ, χωρίς να έχει ληφθεί πρόνοια για τα περιουσιακά στοιχεία του. Το 2001 η τελευταία πώληση Η τελευταία πώληση τροχαίου υλικού του ΟΣΕ για σκραπ έγινε το 2001, με μέση τιμή τα 1.250 ευρώ ανά βαγόνι. Πάντως, όπως εξηγούν ειδικοί, το υλικό που είναι σήμερα εκποιητέο, δεν σημαίνει ότι κατ' ανάγκη θα διοχετευθεί στα διαλυτήρια. Όπως αναφέρουν υπάρχει ζήτηση από χώρες που διαθέτουν μετρικό δίκτυο, όπως αυτό του Μοριά και επιπλέον τέτοιο υλικό σπανίζει στις διεθνείς αγορές, κατά συνέπεια ο ΟΣΕ θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί οικονομικά αυτή την ιδιαιτερότητα. Η μεγάλη ληστεία του τρένου, όπως φαίνεται ότι θα μείνει στα ελληνικά σιδηροδρομικά χρονικά δανειζόμενη τον τίτλο της ταινίας αυτή η ιστορία, φαίνεται έστω και αργά να «ξυπνάει» τον ΟΣΕ. Πέρα από τις σχετικές έρευνες, που είναι περισσότεροι θέμα της Αστυνομίας, ο Οργανισμός ετοιμάζεται τώρα να κινήσει τις διαδικασίες για την προστασία της υπόλοιπης περιουσίας του με μετακίνηση του υλικού σε ασφαλές σημείο και ακολούθως την εκποίησή του.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Οι καθηγητές κλείνουν το μάτι… στους φοιτητές ! ! !


Για κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολών…

Και τυπικά πλέον ιδιωτική επιχείρηση τα ΕΛΠΕ ! ! !


Στην προκήρυξη διαγωνισμού για την άμεση πρόσληψη χρηματοοικονομικού συμβούλου με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ, προχώρησε το υπουργείο Οικονομικών, καθώς αποφάσισε να επισπεύσει τη διαδικασία η οποία ήταν προγραμματισμένη για το 2012.
Το Δημόσιο κατέχει στα Ελληνικά Πετρέλαια το 35,48% των μετοχών της εταιρείας και η προθεσμία για την υποβολή προσφορών για τον χρηματοοικονομικό σύμβουλο λήγει την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου.
Με βάση το κλείσιμο του Χρηματιστηρίου τη Δευτέρα, η αξία της συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου στα Ελληνικά Πετρέλαια είναι 628 εκατ. ευρώ.
Δύο μήνες πριν, όταν είχε ανακοινωθεί η πρόθεση της κυβέρνησης να πουλήσει το 35,5%, η αποτίμηση ήταν λίγο πάνω από 710 εκατ. ευρώ
Οι πρώτες διαπραγματεύσεις θα γίνουν με την εταιρεία Paneuropean, συμφερόντων της οικογένειας Λάτση, όπως προκύπτει από τη συμφωνία του Δημοσίου με την εταιρεία το 2003.
Η συμφωνία προβλέπει ότι οι δύο βασικοί μέτοχοι έχουν δικαίωμα πρώτης προτίμησης, σε περίπτωση που κάποιος εκ των δύο αποφασίσει να πουλήσει τη συμμετοχή του ή μέρος αυτής.
Η Paneuropean ελέγχει το 41,85% των ΕΛΠΕ.
Να σημειωθεί ότι το ελληνικό δημόσιο έχει εκφράσει την πρόθεση να προχωρήσει στην πώληση του συνόλου της συμμετοχής του, αλλά ωστόσο αφήνει ανοικτό και το ενδεχόμενο να πωλήσει και μικρότερο ποσοστό από 35,48% που κατέχει.

Ξεκίνησαν το πρωτάθλημα... μη χάσει η Βενετιά βελόνι ! ! !


Αλλά ο κόσμος σνομπάροντας την πρεμιέρα, έδωσε τη δική του απάντηση αναφορικά με τη διοργάνωση του φετινού πρωταθλήματος - παρωδία, όπου ακόμα δεν ξέρουμε ποιες ομάδες θα στελεχώσουν τον πίνακα της Σούπερ Λιγκ ! ! !
Η ποδοσφαιρική χρονιά ξεκίνησε λοιπόν χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι και μαζί ξεκίνησαν και τα επεισόδια των ανεγκέφαλων !

Μετά τους αγώνες της Σούπερ Λιγκ το Σαββατοκύριακο, ο φανατισμός επέστρεψε για τα καλά και το πρώτο σοβαρό κρούσμα βίας εκδηλώθηκε απόψε στα Πετράλωνα.
Τρεις άνδρες (σύμφωνα με αστυνομικές πηγές έφεραν διακριτικά του Ολυμπιακού) εισέβαλαν στον σύνδεσμο του Παναθηναϊκού στην οδό Κυριαδών και χρησιμοποιώντας αιχμηρό αντικείμενο επιτέθηκαν σε άτομα που εκείνη την ώρα βρίσκονταν μέσα.
Έπειτα από τη συμπλοκή, τρία άτομα τραυματίστηκαν και αμέσως μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» για τις πρώτες βοήθειες.
Λίγη ώρα αργότερα, η αστυνομία προχώρησε σε τρεις προσαγωγές.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Την Τετάρτη στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαϊδαρίου η κατάργηση των λεωφορειακών γραμμών !


Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαϊδαρίου θα προσέλθει σε Τακτική συνεδρίαση που θα γίνει την Τετάρτη 31-08-2011 και ώρα 19:00, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δημαρχείο, έχοντας ως πρώτο θέμα:

• Συζήτηση και λήψη απόφασης για την κατάργηση από τον ΟΑΣΑ των τεσσάρων λεωφορειακών γραμμών (802, 803, 804 & 812) που εξυπηρετούν την περιοχή μας.


Να είμαστε όλοι εκεί ! ! !

Το θρίλερ των βάσεων !



Του Χρήστου Κάτσικα


Θα πέσουν ή θα ανέβουν οι βάσεις; Σε αυτό το ερώτημα επικεντρώνονται εκπαιδευτικοί φορείς και πρόσωπα, στον άξονα αυτού του ερωτήματος περιστρέφονται κάθε τέτοια εποχή όλες οι δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις για το σχολείο. Η κίνηση των βάσεων περιβάλλεται με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική, και αναδεικνύεται φορέας είτε σωτηρίας είτε ολοκληρωτικής καταστροφής.
Η κίνηση των βάσεων εισαγωγής δεν συνδέεται, σε καμιά περίπτωση, με κάποια βελτίωση των όρων λειτουργίας της ελληνικής εκπαίδευσης. Η άνοδος όπως και η πτώση των βάσεων είναι τεχνητή κατασκευή του «μαγικού φίλτρου» των πολυδιαφημισμένων σταθμισμένων θεμάτων της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων και δεν συνδέεται καθόλου με το επίπεδο σπουδών των μαθητών.
Η κοινωνιολογία της εκπαίδευσης έχει καταδείξει ότι, είτε με άνοδο είτε με πτώση των βάσεων, η μάχη των υποψηφίων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις δίνεται με κοινωνικούς όρους καθώς η επίδοση των υποψηφίων και η πρόσβασή τους στα ΑΕΙ καθορίζονται κατά πολύ από την κοινωνική προέλευσή τους. Είναι φανερό ότι το όποιο άνοιγμα των πανεπιστημίων, με την αύξηση του αριθμού των εισακτέων, δεν μετρίασε τις ανισότητες πρόσβασης για τους υποψηφίους που προέρχονται από τα αγροτικά και εργατικά στρώματα.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι στις σπουδές που οδηγούν σε επαγγέλματα υψηλού κοινωνικού κύρους και μεγάλων εσόδων, όπως ιατρικές, πολυτεχνικές, Η/Υ, κ.λπ., παρουσιάζονται σχεδόν ακραίες κοινωνικές διαφορές όσον αφορά τη σύνθεση των φοιτητών. Π.χ., ενώ οι φοιτητές αγροτικής καταγωγής δεν ξεπερνούν το 1%-2,5% του συνόλου των φοιτητών της Ιατρικής ή του Πολυτεχνείου, φτάνουν και ξεπερνούν το 10% στο σύνολο των φοιτητών των ΤΕΙ ή διαφόρων τμημάτων ΑΕΙ χαμηλής επαγγελματικής προοπτικής.
Επίσης οι φοιτητές εργατικής καταγωγής, ενώ αποτελούν μόλις το 10%-12% κατά μέσο όρο στις περιζήτητες σχολές, στις σχολές χαμηλής ζήτησης ξεπερνούν το 25%. Αντίθετα, οι φοιτητές με πατέρα στα «επιστημονικά - ελεύθερα επαγγέλματα» αποτελούν το 40%-50% στις σχολές πρώτης ζήτησης και μόλις το 1/10 των φοιτητών στα ΤΕΙ.
Η κίνηση των βάσεων εισαγωγής και ο «κατάλογος των επιτυχόντων» δεν μπορεί να φωτίσει το μαύρο φόντο των χιλιάδων μαθητών του λυκείου και των ΕΠΑΛ που δεν «χωρούν» στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ούτε μπορεί να εξαφανίσει τα χιλιάδες παιδιά που συνεχίζουν να εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την Υποχρεωτική Εκπαίδευση και δεν έχουν τη δυνατότητα να παρουσιαστούν ούτε ως υποψήφιοι για τη διεκδίκηση μιας θέσης στα ΑΕΙ - ΤΕΙ.
Η κίνηση των βάσεων δεν μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να συγκαλύψει το γεγονός ότι περίπου 200.000 πτυχιούχοι ΑΕΙ - ΤΕΙ καταγράφονται στους σκοτεινούς καταλόγους της ανεργίας.
Οι πύλες του πανεπιστημίου που φαίνεται να ανοίγουν διάπλατα για τους 80.000 νέους φοιτητές, δεν είναι εκείνες που τις προηγούμενες δεκαετίες συγκέντρωναν το πάθος της υπερβάλλουσας ζήτησης χιλιάδων άλλων υποψηφίων. Πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα, η φοίτηση σε κάποια εκπαιδευτική βαθμίδα αποσυνδέεται και τυπικά από το δικαίωμα κατάληψης θέσης στην αγορά εργασίας, αναιρώντας ολοκληρωτικά κάθε θεσμική μορφή που κατοχυρώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών τίτλων.
Αυτή η πραγματικότητα σημαίνει και την αναίρεση οποιασδήποτε εγγυημένης δυνατότητας κοινωνικής κινητικότητας μέσω της πρόσβασης στην εκπαίδευση, γεγονός που προκαλεί τη διάλυση των παραδοσιακών αντιλήψεων που συγκροτούνται γύρω από τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Ακυρώνεται ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προσδοκιών, συγκροτημένο εδώ και αρκετές δεκαετίες για τη δυνατότητα εργασιακής απασχόλησης μέσω της πρόσβασης στην εκπαίδευση και των διαπιστευτηρίων της.
Πολύ περισσότερο, η κίνηση των βάσεων δεν μπορεί να απαλύνει τα χαρακτηριστικά ενός εξεταστικού συστήματος παρακυβέρνησης της εκπαίδευσης το οποίο, ενώ στενεύει σε γερμανικά ωράρια την εφηβεία, ροκανίζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στο τρίγωνο «εξετάσεις - φροντιστήριο - ιδιαίτερο» και οικοδομεί την εκπαίδευση της αμάθειας, που υπό συνθήκες διδακτικού ολοκληρωτισμού απονεκρώνει κάθε διαδικασία κατανόησης, αμφιβολίας, κρίσης με αποτέλεσμα τον αφανισμό της διδασκαλίας, το καλούπωμα των εκπαιδευτικών σε «διδακτικά φέρετρα» και τη μετατροπή των μαθητών σε καταναλωτές-πελάτες, ένα είδος «προσοντούχων αγράμματων» σήμερα, κατακερματισμένων ανθρώπων-υπηκόων αύριο.

Ο Χρήστος Κάτσικας γεννήθηκε το 1960. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1979-1983) και από το 1985 εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Είναι συντάκτης του περιοδικού "Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης", μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και εκπαιδευτικός συντάκτης της εφημερίδας "Τα Νέα". Είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στο χώρο της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης και της εκπαιδευτικής πολιτικής.

KATAΡαμένοι επενδυτές...



Στις 800 μονάδες του Χ. Α. Αθηνών ! ! !

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Σήμερα έγινε η εκδήλωση "Καραϊσκάκεια 2011" στο Παλατάκι Χαϊδαρίου ! ! !


Στη μάχη που διεξήχθη στο Χαϊδάρι από τις 6 έως τις 8 Αυγούστου του 1826, ο ελληνικός στρατός, που τον αποτελούσαν συνολικά 3.580 άνδρες με μόνο εξοπλισμό 4 ορεινών κανονιών, ήρθε σε σύγκρουση με το τουρκικό στράτευμα που διέθετε δύναμη 8.000 πεζών και ιππέων και πολλά κανόνια και ήταν υπό την αρχηγία του Κιουταχή. Οι περισσότεροι Έλληνες στρατιώτες που τελούσαν υπό τις διαταγές του γενικού στρατηγού Γεώργιου Καραϊσκάκη ήταν άτακτοι, και μόνο 1000 από αυτούς μαζί με ένα λόχο 80 φιλελλήνων, αποτελούσαν τα δυο τάγματα του τακτικού στρατού υπό την αρχηγία του Γάλλου φιλέλληνα συνταγματάρχη Φαββιέ.
Η μετακίνηση του ελληνικού στρατού από τη Σαλαμίνα στην Ελευσίνα και από εκεί στο Χαϊδάρι, έγινε με απώτερο σκοπό να διασπαστεί η πολιορκία της Ακρόπολης από τον τουρκικό στρατό. Στο Χαϊδάρι, άλλωστε, βρίσκεται η μόνη δίοδος ανάμεσα στις επιμήκεις δυτικές οροσειρές του Αιγάλεω και του Ποικίλου, γεγονός που καθιστά την περιοχή του Δαφνιού φυσική πύλη, από και προς όλη την νότια Ελλάδα, εξαιρετικής σημασίας για την ίδια την Αθήνα από την αρχαιότητα ακόμη.
Όμως από την αρχή της μάχης και αφού είχαν προηγηθεί δυο-τρεις επιθέσεις με αμφίβολα αποτελέσματα και αρκετούς νεκρούς, δημιουργήθηκε έντονη διαφωνία ανάμεσα στους δυο αρχηγούς του ελληνικού στρατού ως προς την καταλληλότητα της θέσης στο Χαϊδάρι. Και αυτό, επειδή η Κυβέρνηση δεν είχε θέσει τον Φαββιέ υπό τις διαταγές του Καραϊσκάκη, αλλά από λεπτότητα για να μη τον θίξει, του είχε δώσει το δικαίωμα να κινείται αυτεξούσια, να συναποφασίζει και να δρα σε συνεννόηση με τον Έλληνα στρατηγό, το κύρος του οποίου μεταξύ των Ρουμελιωτών στρατηγών, ήταν γενικώς αποδεκτό, και ήταν άξιος στη συνείδηση όλου του στρατεύματος για την αρχηγία.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης με την εμπειρία του στη στρατιωτική τακτική των Τούρκων και στον ανορθόδοξο πόλεμο των Ελλήνων άτακτων, και όντας βαθύς γνώστης των δυνατοτήτων του στρατεύματος και των συνθηκών της περίστασης, διέβλεψε τον κίνδυνο της σφαγής. Ως ηγέτης που νοιάζεται για τις ζωές των στρατιωτών του, ειδικά αν πρόκειται να θυσιαστούν άδικα, διαφώνησε έντονα με τον Φαββιέ για την εκλογή του χώρου. Γνώριζε ότι τα σώματα των άτακτων υπό τους Έλληνες οπλαρχηγούς, υπέφεραν από έλλειψη τροφίμων και πως αρνούνταν να εγκαταλείψουν την ασφάλεια των θέσεων τους στα υψώματα για να υποστηρίξουν τον τακτικό στρατό στην πεδιάδα. Ο ίδιος υποστήριζε ότι έπρεπε να μεταφέρουν το στρατόπεδο στον Πειραιά, όπου θα υπήρχε επισιτισμός και κάλυψη από τα πυροβόλα των αγκυροβολημένων πλοίων και να αποφύγουν προς το παρόν κάθε αντιπαράταξη στα πεδινά, όπου τα άτακτα ελληνικά σώματα θα κινδύνευαν να σφαγιαστούν από τον τουρκικό τακτικό στρατό, κυρίως δε από το ισχυρό ιππικό του.
Αντίθετα ο Φαββιέ, παρόλη την αναγνωρισμένη γενναιότητα και ικανότητα που επέδειξε στη μάχη, επηρεασμένος από την στρατιωτική τακτική των ευρωπαϊκών στρατών και προσδοκώντας να δρέψει δάφνες δόξας, επέμενε να παραμείνουν εκεί και υποστήριζε με πάθος επιθετική στρατηγική με συνεχείς εξορμήσεις από το Χαϊδάρι προς την πεδιάδα, με σκοπό τη λύση της πολιορκίας της Ακρόπολης. Δήλωσε δε, ότι στην ανάγκη, αν οι υπόλοιποι αποφάσιζαν να φύγουν, αυτός θα παρέμενε στο Χαϊδάρι και πως θα έκανε μόνος με το τακτικό και τους φιλέλληνες τις επιθέσεις. Η διαφωνία τους έφθασε μέχρι την φιλονικία και δια αυτής επιβεβαιώθηκε η διαλυτική επίδραση της πολυαρχίας, της οποίας τα οδυνηρά αποτελέσματα φάνηκαν στην αρνητική έκβαση του όλου εγχειρήματος, αποδεικνύοντας την ορθότητα της άποψης του Καραϊσκάκη.
Προ του αδιεξόδου, και παρόλο που ο Φαββιέ επέμενε πως το Χαϊδάρι ήταν το πιο κατάλληλο μέρος για τη μάχη, συμφώνησε τελικά να μεταφέρουν το στρατόπεδο στον Πειραιά, υπό τον όρο, ότι αυτό δε θα γινόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπως πολύ φρόνιμα είχε προτείνει ο Έλληνας στρατηγός ώστε να πετύχει ο αιφνιδιασμός.
Όταν πλέον οι Έλληνες είχαν λάβει την απόφαση να αποχωρήσουν, οι Τούρκοι έχοντας κερδίσει πολύτιμο χρόνο, επωφελούμενοι της χρονοτριβής από τη διαφωνία των αρχηγών, ενισχύθηκαν με νέο στρατό που έφερε ο Ομέρ Πασάς από την Κάρυστο. Έτσι, ο ίδιος ο Κιουταχής επικεφαλής του συμπαγούς στρατού και με πολλά κανόνια, επιτέθηκε την αυγή της 8ης Αυγούστου εναντίον του ελληνικού μετώπου. Τότε ο Φαββιέ, αντί να επιταχύνει την αποχώρηση από το Χαϊδάρι, όπως είχαν συνεννοηθεί με τον Καραϊσκάκη, εγωιστικά κινούμενος, έστειλε τον τακτικό στρατό εναντίον τους, εξωθώντας τους στρατιώτες του σε ανοιχτή μάχη στην πεδιάδα και εμπλέκοντας όλο το στρατό σε σοβαρό κίνδυνο. Το πρώτο τάγμα υπέστη σοβαρές απώλειες και έχασε τον διοικητή του Γάλλο ταγματάρχη Ρομπέρ, ενώ όλα σχεδόν τα ελληνικά κανόνια αχρηστεύθηκαν. Μετά από σκληρή μάχη και με την βοήθεια ενισχύσεων από το δεύτερο τάγμα και με την επέμβαση των Καραϊσκάκη και Κριεζώτη με τους άνδρες τους, μπόρεσε να αποτραπεί η διείσδυση του εχθρού από εκείνο το μέρος. Ωστόσο, οι επιθέσεις των Τούρκων συνέχισαν με την ίδια ένταση και στους γειτονικούς λόφους εναντίον των θέσεων των άτακτων, δίχως να καταφέρουν τελικά να τις καταλάβουν, αφού η αντίσταση των αμυνόμενων ήταν λυσσαλέα. Μια αναδίπλωση όλων των ελληνικών δυνάμεων κατάφερε να απωθήσει τελικά τον τουρκικό στρατό που αναγκάστηκε να υποχωρήσει.
Αποφασίστηκε τότε να γυρίσουν όλες οι δυνάμεις στις θέσεις τους και την επόμενη ημέρα να αποχωρήσουν όλοι μαζί με τάξη. Ο Φαββιέ απέσυρε το τακτικό σε έναν περιμαντρωμένο κήπο, όπου και στρατοπέδευσαν. Όμως τα σώματα των Ελλήνων οπλαρχηγών, γνωρίζοντας την απόφαση της αποχώρησης και επειδή δεν είχαν πλέον τα αναγκαία τρόφιμα έφυγαν κατά την νύχτα προς την Ελευσίνα. Τα μεσάνυχτα ο Φαββιέ αντιλήφθηκε με φρίκη ότι ήταν απομονωμένος και σχεδόν περικυκλωμένος από τον εχθρικό στρατό, σε μια θέση που θα μπορούσε μετά από λίγο να μεταβληθεί σε τόπο σφαγής των τακτικών. Κατάφερε, όμως, διατηρώντας την ψυχραιμία του να οδηγήσει από μονοπάτια τους άνδρες του μακριά από τον κίνδυνο, πριν ολοκληρωθεί η περικύκλωσή τους και να στραφεί προς τον δρόμο της Ελευσίνας, που πριν λίγο είχαν ακολουθήσει και τα άτακτα σώματα. Το τακτικό έφθασε στην Ελευσίνα σε κακή κατάσταση και ήταν ευτύχημα που οι Τούρκοι δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα την αποχώρηση των Ελλήνων για να τους εγκλωβίσουν με τόσο στρατό που διέθεταν στο Χαϊδάρι.
Στην ιστορία των ένδοξων μαχών που δόθηκαν κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821, η μάχη στο Χαϊδάρι, δεν έπαιξε κάποιο αποφασιστικό ρόλο για την έκβαση της εθνικής μας Επανάστασης. Η μάχη του Χαϊδαρίου, αν και ημερολογιακά ανεξάρτητη, εντάσσεται στα πλαίσια των εχθροπραξιών που συνδέονται άμεσα με το γενικότερο στρατηγικό σχεδιασμό των αντιπάλων, που είχε ως σκοπό τον έλεγχο του φρουρίου της Ακρόπολης των Αθηνών. Ήταν ένας στρατιωτικός αντιπερισπασμός εναντίον των στρατευμάτων του Κιουταχή, που είχε μόλις καταλάβει την πόλη και έλεγχε όλα τα πεδινά της αττικής εκτός από τον Πειραιά.
Οι περιγραφές της μάχης γράφτηκαν από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της, τόσο της μιας, όσο και της άλλης πλευράς και αποτελούν τα αυθεντικά της τεκμήρια. Το αποτέλεσμα της μάχης του Χαϊδαρίου είχε γενικά μόνο σημασία φθοράς δυνάμεων. Ούτε οι ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να φθάσουν στο σκοπό τους που ήταν η διάσπαση της πολιορκίας της Ακρόπολης, ούτε ο Κιουταχής πέτυχε την καταστροφή του ελληνικού στρατού, παρά τη συντριπτική υπεροχή σε οπλισμό και αριθμό ανδρών. Και οι δύο αποσύρθηκαν από τη μάχη ζημιωμένοι. Όμως για την ελληνική πλευρά η ζημιά ήταν πιο σημαντική, γιατί οι νεκροί και όσοι ετίθετο εκτός μάχης δεν ήταν δυνατό να αναπληρωθούν, ενώ ο τουρκικός στρατός ήταν πολύς. Είχε επίσης και ορισμένα διδάγματα να δώσει η μάχη αυτή. Για μεν τους Έλληνες, ότι ήταν άκρως ριψοκίνδυνη μια αντιπαράταξη στην πεδιάδα εναντίον εχθρού που υπερέχει σε αριθμητική δύναμη, και ακόμη να υπενθυμίσει τις αρνητικές συνέπειες της πολυαρχίας υπό το βάρος εξαιρετικών περιστάσεων. Για τον Κιουταχή, το συμπέρασμα ήταν πως δε μπορούσε να ελπίζει στην εύκολη εξουδετέρωση των Ελλήνων, δίδαγμα που τον απέτρεψε από το να πραγματοποιήσει τη σχεδιασμένη επίθεση κατά του ελληνικού στρατοπέδου στην Ελευσίνα, που δεν ήταν μακριά.
Οι απώλειες από όλες τις φάσεις της μάχης από αναφορά του Φαββιέ προς την Κυβέρνηση και άλλες διασταυρωμένες πληροφορίες από έγκυρες ιστορικές πηγές, ήταν για μεν τους τακτικούς 63-70 νεκροί και 50 τραυματίες, των δε άτακτων περισσότερες. Οι Τούρκοι εξάλλου, κατά τον Φαββιέ και τους υπολογισμούς των Ελλήνων, έχασαν περί τους 1.700 στρατιώτες, 400 από τους οποίους, όλοι σχεδόν Αλβανοί, σκοτώθηκαν στις 8 Αυγούστου μόνο κατά τη διάρκεια της τέταρτης φάσης της μάχης.
Όπως κάθε μάχη είχε και αυτή τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες και τους πρωταγωνιστές της, που με περίσσια ανδρεία έκαναν τις προσωπικές τους υπερβάσεις. Τα ονόματα αρκετών από αυτούς δόθηκαν ως ελάχιστος φόρος τιμής σε διάφορους δρόμους της πόλης του Χαϊδαρίου. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν ο νεαρός υπολοχαγός του πυροβολικού Ήβος Ρίζος που αιχμαλωτίσθηκε και θανατώθηκε δια πασσαλώσεως, επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Τούρκους, ο Κριεζώτης, ο Κεφαλλονίτης Παρ. Κοντόπουλος, οι Στ. Σέρβου, Κατσαρός, Στέφος και Περραιβός, ο Γ. Χελιώτης και εκ των φιλελλήνων οι Γάλλοι, ταγματάρχης Ρομπέρ, λοχαγός Μαγέ, Βολζιμόν, Μπω, Σουζιέ και Ρουσσέν, ο Ιταλός συνταγματάρχης Πίζα, και ο Πεκαράρα, πολλοί από αυτούς πληγωμένοι σοβαρά και αιχμαλωτισθέντες. Οι πληγωμένοι της μάχης και όσοι απομονωμένοι στρατιώτες είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους μέσα στη νύχτα, συνελήφθηκαν από τους Τούρκους ιππείς και εκτελέστηκαν όλοι.












10 λεπτά ΕΛΛΑΔΑ στην Ottawa του Καναδά ! ! !

Δείτε το video ! ! !


Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Αλέξανδρε να ζήσεις ! ! !


Στο εξωκκλήσι της Αναλήψεως, στην παραλία της Ανάληψης Μεσσηνίας, τελέστηκε σήμερα με ευλάβεια από τον Πατέρα Νεκτάριο το Μυστήριο της Βαπτίσεως του μοναχογιού της Λούντα και του Βασίλειου Λιανού !  

Το όνομα του νεοφώτιστου Αλέξανδρος ! 

Ανάδοχος ο Παναγιώτης Μπενέας ! 

Αλέξανδρε, «Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά» ! 

Κουμπάρε, «Πάντα Άξιος» ! 















Μεσσηνιακά φραγκόσυκα... τίποτα άλλο ! ! !

Υπάρχει Παράδεισος...

Μεσσηνία τον λένε, Μεσσηνία, φίλε μου !

Κι αν θέλεις να μάθεις και για τον απαγορευμένο καρπό…

Άστα, υπάρχει κι αυτός εκεί, μεγαλόπρεπος, θωρακισμένος, τεράστιος, μοναδικός και απρόσιτος.

Φραγκόσυκο τον λένε !

Αν τον κατακτήσεις και τον δοκιμάσεις, τα ξαναλέμε φίλε μου…
 
 





Εμείς έχουμε αδυναμία στο σύκο ! ! !


Απέναντι από το αεροδρόμιο της Καλαμάτας στο 7ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Καλαμάτας – Μεσσήνης, στον παράδρομο, ανακαλύψαμε την "πηγή" των Μεσσηνιακών γλυκών του κουταλιού ! ! !

Στις εγκαταστάσεις του Παναγιώτη Μπακόγιωργα θα βρείτε ό,τι θέλετε ! ! !

Τηλ. 27210-69160 & 27210-26719